Traducció a l’euskera a càrrec de Jon Elordi del poema “Només la veu”. Moltes gràcies a Lluïsa Etxeberría per la seva col·laboració.
Ahotsak bakarrik
Haizea mututu ostean,
isiltasuna asmatzen dugu, oreka.
Ahotsak bakarrik, poemak,
hurreratzen ditu eremu zabalak,
hartzen du bere baitan denbora
—gupidarik gabe, gelditu gabe
isurtzen den harea hori—,
sustraitzen du unea, hain hauskorra.
Ahotsak bakarrik, poemak,
argitzen ditu ezkutuko kodea, ametsa,
hildakoen hots sakona,
begiradaren zeinu dagoeneko ilunak,
maitaleen zauri bizia,
hodeien gorritasuna
argi-urratzean,
paisaien argi-kontrako opakuak
eta ur-azalean dauden ilargiak.
Ahotsak bakarrik, poemak,
urtzen du aditzen denbora,
menderatzen du ahanztura.
Neurtitzak hatzetan atxikitzen du keinua,
azalaren hotzikara ukigabea.
Jon Elordi Akordarrementeria